6 juli 2013 om 06:27
Want het dwaze van God is wijzer dan mensen, en het zwakke van God is sterker dan mensen. 1 Kor. 1:25
Ik vind persoonlijk 1 Korinthe 1: 18-25 één van de meest geniale passages van de brieven van Paulus. Hij omschrijft daar - in ook nog eens prachtige volzinnen en mooie woorden - wat we allemaal ook wel ervaren als gelovige: het is soms gewoon niet uit te leggen waarom we geloven, en dat je überhaupt gelooft. Ook als 'weldenkend' of 'opgeleid' mens.
Wat mij in de woorden van Paulus aanspreekt zijn een aantal dingen:
- Het geloof is niet te verklaren vanuit de 'vooronderstellingen' die we meestal hanteren in ons denken. Daarmee is het nog niet verkeerd, raar of dom, maar vanuit vooronderstellingen als 'wetenschappelijk bewijs', 'zien', 'tastbaar zijn' is 'geloven' een vreemde eend in de bijt.
- Het geloof heeft niet de mens als basis, en het menselijk vermogen, maar Christus en de kracht van zijn sterven aan het kruis voor ons.
De Joden vragen om wonderen en de Grieken zoeken wijsheid, maar wij verkondigen een gekruisigde Christus, voor Joden aanstootgevend en voor heidenen dwaas. 1 Kor. 1:22,23
Dit is ook heel herkenbaar toch? Dat je het geloof afmeet aan of je het kunt 'meten' (wonderen) of kunt 'verklaren' (wijsheid). Voor mij is het de lens waardoor ik naar mezelf en de wereld kijk. Maar verklaren kan ik het nooit helemaal. En ik heb het geprobeerd.
Toen ik studeerde heb ik ooit een keer meegewerkt aan een TV-programma waarin twee jongeren werden geportretteerd die totaal andere levensvisies hadden maar toch dezelfde passie. Ik was in die tijd politiek nogal actief en werd gekoppeld aan Jasper, een hele gedreven gast van de jongerenorganisatie van GroenLinks. We trokken regelmatig met elkaar op. Ik bezocht de kraakpandjes van zijn vrienden, hij ging met mij mee naar een repetitie van mijn koor.
We praatten veel over wat ons drijft. En voor mij is het geloof daarbij erg belangrijk. De gesprekken waren diep. En omdat we politiek geïnteresseerd waren, vonden we een stevig debatje niet erg.
Uiteindelijk herinner ik me nog maar al te goed dat de cameraman (Willem van Schaik) op een gegeven moment zei: "Kijk, het geloof is uiteindelijk iets van een
relatie. Iets persoonlijks dat je
ervaart waardoor de theorie voor jou klopt, ongeacht de argumenten voor of tegen."
Ik denk dat Willem doelde op deze tekst van Paulus. Soms stopt het uitleggen. Soms kun je alleen maar je hart volgen.
Het veranderde ook hoe ik naar geloven kijk.
Belangrijker dan verklaren
Geloven gaat over door welke lens je naar jezelf en anderen kijkt, en hoe dat je handelen en omgang met anderen beïnvloedt.
Ik kan mijn geloof niet verklaren als je door de lens kijkt dat alleen wetenschappelijk bewezen feiten waar zijn. Ik kan het verklaren, omdat het mij persoonlijk gegrepen heeft, en het mij inspireert.
