16 augustus 2013 om 05:54
Stel, je bent God.
Je hebt je volk bevrijd van onderdrukking.
Je draait je hand niet om voor een wonder of twee.
Je houdt zelfs zoveel van je mensen dat je ze nooit zonder je leiding laat.
Als het moet verschijn je zelfs als een vuurkolom om de weg te wijzen.
Of stuur je een plaag of 10 af op de vijand.
Maar je krijgt niet echt de waardering die je verdient.
Sterker nog: keer op keer laat je volk je mopperend links liggen.
Ze hebben liever het gouden kalf dan een God van het Verbond.
En je vraagt je af: hoe krijg ik nou tussen de oren dat ik mijn beloftes echt meen, en dat het vertoonde gedrag onacceptabel is… ?
Dan roep je de leider van het volk bij je en zeg je dit tegen hem:
Daarom moet jij het volgende lied opschrijven en het de Israëlieten uit hun hoofd laten leren; ik zal het tegen hen laten getuigen. Deut. 31:19
Wonderlijk.
Ik had deze tekst nog niet eerder zo gelezen. Dat is op zich al wel weer het mooie van de bijbel. Dat je er telkens weer nieuwe dingen in opvallen.
Wat ik van dit gedeelte leer?
God heeft ons zo gemaakt dat liederen ons helpen om belangrijke dingen te onthouden.
Zo werken onze hersenen klaarblijkelijk nu eenmaal.
Ik zou deze blogpost hier kunnen beëindigen, maar ik heb toch maar even doorgelezen naar het lied zelf, zoals je dat kunt vinden in hoofdstuk 32 van Deuteronomium.
Ik zie drie toepassingen in deze geschiedenis:
- Het lied dat het volk uit het hoofd moest leren is naar onze maatstaven best lang. In dit geval lijkt dat geen issue. “Want het gaat hier niet om iets onbeduidends, het is een zaak van levensbelang!” zegt Mozes in Deut 32:47 nadat hij het lied heeft voorgezongen.
- God liet niet alleen de fijne, liefdevolle kant van zichzelf berijmen, maar ook zijn rechtvaardige karakter. Voor ons klinkt dat misschien wat ‘onvriendelijk’ als God zegt “ik zal het tegen hen laten getuigen.” Ik zie het als een opvoedkundige, misschien wel pedagogische handeling: God laat duidelijk weten waar de grenzen liggen. Ook in de opvoeding hebben onze kinderen behoefte aan duidelijkheid. Daarmee kun je een heleboel problemen voorkomen. Dat zal voor de relatie tussen God en zijn kinderen niet anders zijn.
- De intentie waarmee het lied geschreven is, is een gedragsverandering bij het volk. “Als u er gehoor aan geeft …”, zegt Mozes in vers 47. Om ons gedrag te veranderen, zullen we ons denken moeten veranderen. En ons denken wordt beïnvloedt door wat we weten. Onze hersenen registreren alles, maar wij kunnen wel bepalen waarmee we die hersenen ‘voeden’. Het uit het hoofd leren van relevante teksten is klaarblijkelijk een krachtig voedingspatroon, door de schepper zelf alszodanig ook toegepast. Dit ‘memoriseren’ ervan maakt dat je kennis paraat hebt en toe kunt passen. En daarmee is de kans op daadwerkelijke gedragsverandering het grootst.
Ik voel me des te meer gesterkt om bijbelteksten op muziek te (blijven) zetten. Omdat ik ze anders ook niet zo makkelijk uit mijn hoofd kan leren.
En ik heb het nodig om zowel de liefdevolle als de rechtvaardige kant van God voortdurend op me in te laten werken.
Zodat mijn denken erdoor vernieuwd wordt en mijn leven erdoor verrijkt.
Welke tekst zou jij op muziek zetten?
En voor wie?
Ik ben erg benieuwd. Laat je reactie achter hieronder (of hier als je dit leest in de email).
