Soms is het stil in de adventstijd
Advent heeft voor mij altijd iets dubbels: Het symboliseert dat we toeleven naar de komst en dus naar de werking van Jezus in ons leven, maar tegelijkertijd is het ook nog een tijd van wachten op Jezus. We verwachten Jezus, maar soms duurt het in de praktijk van het geloofsleven iets langer dan de vier weken waarin kerst altijd komt na de tijd van advent. Herkent u dat?
In de bijbel lezen we het verhaal van twee vrouwen die ook lang moesten wachten. Lang is in dit opzicht een relatief begrip, maar het was in hun geval wel een kwestie van leven en dood. De twee zussen Marta en Maria waren goed bevriend met Jezus. Hun broer Lazarus werd ziek, en dus stuurden de zussen iemand naar Jezus om om hulp te vragen.
De reactie van Jezus is opmerkelijk. We lezen het in Johannes 11:
Maar toen hij gehoord had dat Lazarus ziek was, bleef hij toch nog twee dagen waar hij was.
Ja, hij had daarvoor gezegd dat de ziekte van Lazarus niet op de dood zou uitlopen maar op de eer van God. Maar toch. Dat is niet meteen een antwoord. Hij bleef ziek.
Wat moet dat voor Maria en Marta een ingewikkelde tijd zijn geweest. Voor hen was het wachten op de komst van Jezus niet een kwestie van iedere dag een kaarsje erbij, en als de standaard vol is, wordt het vanzelf feest. Ik denk dat advent voor hen dat moment een tijd van wanhoop was, meer dan van hoop.
Misschien hadden ze zelfs een ‘Nee, het is beter zo, laat hem sterven.’ kunnen accepteren van Jezus. Maar dat Jezus gewoon stil bleef moet het geloof van Martha en Maria enorm hebben beproefd. Lazarus stierf en was al begraven. Jezus bleef stil.
In zijn boek over bidden zegt Oswald Chambers hierover:
God wil dat we stoppen met het oude denken zoals we altijd dachten dat de wereld in elkaar stak. Hij wil ons leren om op Hem te vertrouwen.
Stilte is volgens hem ook een antwoord voor God. Als we alleen antwoorden die voor ons met onze zintuigen waar te nemen als antwoord accepteren dan leven we volgens Chambers in een hele primitieve vorm van Genade.
Kan het van ons worden gezegd dat Jezus zoveel van ons hield dat hij bleef waar hij was toen we hem om hulp vroegen omdat hij wist dat wij het geloof hadden om te wachten op een nog grotere openbaring? Heeft God ons wel een een stilte toevertrouwd. Soms is de stilte het antwoord en komt het uiteindelijke ingrijpen van God op een manier die veel groter is dan wij hadden kunnen verwachten.
Voor Chambers is er dus geen twijfel aan Gods respons op ons gebed. Soms is het stil omdat het gebed niet deugt, maar soms ook omdat hij iets aan het doen is dat groter is dan ons begrip: dan leren we met Martha en Maria dat Jezus de opstanding en het leven is!