Wat Hanna ons leert over bidden
Een mooi voorbeeld van iemand die de discipline had om te bidden vinden we in het oude testament.
Hanna was een vrouw die een enorme discipline had om te bidden. Haar belangrijkste reden voor deze discipline was dat ze heel graag kinderen wilde.
Haar levensomstandigheden maakten dit nog erger omdat haar man naast haar nog een vrouw had. We lezen over het verdriet van Hanna in 1 Samuël.
Haar rivale kwetste haar dan diep, door haar te sarren omdat de HEER haar geen kinderen gaf. Zo ging het jaar in jaar uit. Elke keer als ze naar het heiligdom van de HEER gingen, treiterde Peninna Hanna zo erg dat ze begon te huilen en haar eten liet staan.
Levensomstandigheden brengen ons tot gebed. Zo ook Hanna. Ze gaat tijdens het jaarlijkse bezoek aan Jeruzalem naar de tempel om haar hart bij God uit te storten. En hoe ze dat doet is voor ons een voorbeeld.
Wat ik allereerst opvallend vind is dat Hanna in stilte bad. Dat was iets wat niet bij die tijd paste, want de priester verdenkt haar om die reden van dronkenschap. Maar bidden is dus allereerst iets van ons eigen hart. Dat benadrukt de Here Jezus later ook in Mattheüs 6:6
Maar als jullie bidden, trek je dan in je huis terug, sluit de deur en bid tot je Vader, die in het verborgene is.
Hanna stort haar hart uit en doet daarbij ook een gelofte: als er een kind komt, krijgt God alle eer en is het kind aan Hem toegewijd. Dit is de tweede les uit het bidden van Hanna.
Hier zien we volgens mij iets van de gedachte die in het Nieuwe Testament wordt bevestigd: namelijk het bidden naar Gods wil. In 1 Joh. 1:14 lezen we:
Wij kunnen ons vol vertrouwen tot God wenden, in de zekerheid dat hij naar ons luistert als we hem iets vragen dat in overeenstemming is met zijn wil.
En is het bidden van ‘Uw wil geschiede’ ook niet één van de dingen die Jezus ons leert in het Onze Vader?
Er is nog een derde les te leren uit het gebedsleven van Hanna: Als God verderop in haar leven haar gebed verhoort - het blijft natuurlijk één van de mysteries in het geloof waarom God sommige oprechte, God gerichte en nederige gebeden wel lijkt te verhoren en andere niet - en ze Samuël aflevert in de tempel voor een leven toegewijd aan God, lezen we een prachtig dankgebed van Hanna.
Hoe vaak danken wij God nadat we hem ergens om hebben gevraagd? Mijn oproep deze ochtend in de week van het gebed is om niet alleen te bidden, maar ook te danken. Het is zo makkelijk dat te vergeten.
In ons muziekteam en met mijn koor hebben we altijd de gewoonte om voorafgaand aan diensten te bidden. Daar hebben we bewust een gewoonte aan toegevoegd: Na afloop van iedere dienst waarin we hebben bijgedragen komen we -meestal gewoon op het podium- bij elkaar om God ook te danken. En geven we hem alles wat we hebben ontvangen in de dienst aan zegen en vreugde terug, zoals Hanna Samuël teruggaf aan God en Hem prees voor Zijn trouw.