Alles geven
Volgens onderwijskundigen is de beste manier om iets te leren het aan anderen te vertellen. Op het moment dat ik deze overdenking schrijf heb ik net een preek gehoord die me erg aansprak en die ik wil toepassen in mijn eigen leven. En daarom heb ik er maar meteen een overdenking van gemaakt.
Het was een preek van Dino Rizzo, een man van Italiaanse komaf die leiding geeft aan een organisatie die nieuwe kerken start over de hele wereld. Ere wie ere toekomt.
De preek pastte naadloos in het thema waar onze kerk de afgelopen dagen tijdens een gemeenteconferentie bij stilstond: Totale overgave. Totale overgave staat centraal in Jezus' leven. En het is makkelijk om daarbij heel groots te denken. Maar misschien vond ik de eye- opener van deze preek wel dat het ook om hele simpele kleine dingen van ons gaat.
Om dit te illustreren neem ik u mee naar de heuvels van Galilea, waar Jezus net drie lange dagen onder de mensen was. En waar hij vol bewogenheid voor de mensen de zieken genas, de kreupelen weer liet lopen en de blinden weer liet zien. U kunt in Mattheüs 15 vanaf vers 29 de geschiedenis lezen. Drie dagen lang was Jezus daar en brachten de mensen die wonderen hadden zien gebeuren in hun leven steeds nieuwe mensen bij hem.
Daar zit al een eerste les in voor ons. In de bijzin dat mensen steeds nieuwe zieken bij Jezus brachten. Brengen wij - eenmaal zelf over de drempel van vergeving en genezing thuisgekomen bij God ook anderen die zijn genade nodig hebben bij hem?
Na deze drie dagen van wonderen is er klaarblijkelijk een einde gekomen aan deze bediening op deze plek op dit moment. En dan zijn we aangekomen in een verhaal dat we waarschijnlijk wel kennen. Het verhaal van de vijf broden en de twee vissen.
Dat Jezus van zo'n klein beetje voedsel een hele menigte kan voeden is zoals we het verhaal leren als kind, en daar is niets mis mee. Sterker nog. Dat is geweldig, net als de bewogenheid van Jezus om de mensen niet zonder voedsel naar huis te sturen omdat ze dan onwel zouden kunnen worden.
Maar het nieuwe dat ik in deze geschiedenis nu leerde was dat Jezus de discipelen vroeg het beschikbare voedsel op te sporen en het ook aan hen teruggaf om uit te delen nadat hij het gezegend had.
Jezus had natuurlijk gewoon door zijn woord het hongergevoel bij de mensen weg kunnen nemen. En al helemaal na drie dagen van opzienbare wonderen was dat niet gek geweest.
Maar klaarblijkelijk wil Jezus ons hier iets leren. Ik heb er twee dingen van geleerd:
-
Jezus gebruikt zijn discipelen in zijn werk om de honger in mensen te stillen. Zo wil hij ook u en mij gebruiken om de geestelijke honger in de wereld te stillen. Hij zou het zonder ons kunnen, maar kiest ervoor om onze overgave aan zijn werk te vragen.
-
En dan maakt het niet uit dat wij maar wat kleins in te brengen hebben. Hij zegent het en vermenigvuldigt het. Zonder ons van de verantwoordelijkheid te ontslaan om ook zelf ons steentje weer bij te dragen aan zijn werk.
Totale overgave. Het kan ook bij iets heel kleins beginnen. Maar wat een voorrecht dat dat kleine meetelt en dat we daarmee ook zelf deel mogen zijn van Gods werk.