Uiteindelijk gaat het maar om één ding... (het verhaal achter 'Zing Zijn Lof')

30 juni 2013 om 14:09

Don & Tonya Christner via Compfight

De meeste liederen die tot nu toe onderdeel uitmaken van Woorden van Waarde zijn vaak gebaseerd op teksten waarbij inspirerende of bemoedigende woorden centraal staan. Neem het lied 'Nieuwe Kracht' van de eerste CD, gebaseerd op het boek Jesaja:

Wie hoopt op de HEER, krijgt nieuwe kracht.

Of het lied 'Veilig bij U':

De standvastige is veilig, veilig bij U. Vrede is er voor wie op U vertrouwt.

Ze hebben voor ons het karakter van een belofte, iets waar we op mogen staan. De tekst van het lied 'Zing Zijn Lof' is net even iets anders van karakter. Nou ja, net even iets anders... Hij verschilt nogal eerlijk gezegd. De tekst van dit lied is geen belofte of aanmoediging. Het is gewoon een instructie.  In feit zelfs een aantal instructies:

• toon ontzag voor de HEER;
• dien Hem;
• wees Hem toegedaan;
• zweer alleen bij zijn naam;
• zing Zijn lof.

In onze cultuur hebben we hier vaak wel moeite mee. Moeite met de autoriteit van een ander, met het simpelweg gehoorzaam zijn om het gehoorzaam zijn. We hebben moeite met het gewoon maar uitvoeren van opdrachten. Ik ook. Het volk Israël - tot wie deze oproep allereerst gericht was - ook. Als Mozes deze woorden opschrijft, heeft hij het volk Israël net herinnerd aan de tien geboden. En aan het feit dat - terwijl God op de meest persoonlijke manier de leider van zijn volk instrueert met wijze leefregels - het volk Israël de aanbidding van een gouden kalf belangrijker vond dan gehoorzaamheid en geduld. Terwijl God ons persoonlijk wil kennen en ons persoonlijk liefheeft, vertrouwen wij ook liever op onszelf en houden we de regie in handen. Ik snap het wel. Om dat te doorbreken geeft Mozes ons in het boek Deuteronomium telkens weer wijze lessen. Opdrachten om ons eigen bestwil. Misschien niet meteen een bemoediging, maar wel woorden van waarde. Zoals in het gedeelte dat net voor de tekst van het lied staat, Deuteronomium 10: 12-19

Israël, bedenk dus dat de HEER, uw God, niets anders van u vraagt dan dat u ontzag voor hem toont, dat u de weg volgt die hij u wijst, dat u hem liefhebt, hem met hart en ziel dient en zijn geboden en wetten, die ik u vandaag voorhoud, naleeft; dan zal het u goed gaan. De HEER, die vrij kan beschikken over de hoogste hemel en over de aarde en alles wat daarop leeft, heeft toch alleen voor úw voorouders liefde opgevat en uit alle volken juist u, hun nazaten, uitgekozen! Besnijd daarom uw hart en wees niet langer halsstarrig. Want de HEER, uw God, is de hoogste God en Heer. Hij is de grote, de machtige, de ontzagwekkende God. Hij handelt zonder aanzien des persoons en is onomkoopbaar; hij verschaft weduwen en wezen recht, neemt vreemdelingen in bescherming en voorziet hen van voedsel en kleding. Ook u moet vreemdelingen met liefde behandelen, want u bent zelf vreemdelingen geweest in Egypte.

Het is wel opmerkelijk wat God vraagt. Wat is nou de kern van zijn 'wet'? Welnu, het gaat helemaal niet om wat je per sé zou moeten doen of wat absoluut niet mag. Helaas is dat welk vaak het beeld van God wat ontstaat. Als ik deze samenvatting mag samenvatten gaat het maar om één ding: gehoorzaamheid aan God. Oswald Chambers schreef het heel doeltreffend op:

The thing that detects where we live spiritually is the word 'obey' ~ Oswald Chambers

God vraagt ons Hem gehoorzaam te zijn. Hij heeft dat recht, want hij is de Schepper, die kan 'beschikken over de hoogste hemel'. Hij vraagt van ons geen offers, maar gehoorzaamheid, ontzag. Dat we dicht bij Hem en zijn manier van denken blijven. Dus. Als muzikant vind ik het natuurlijk prachtig dat God niet alleen het wat en waarom beschrijft, maar ook het hoe. Door te zingen. Dat was des te meer reden om deze opdracht tot gehoorzaamheid op muziek te zetten en een plek te geven in Woorden van Waarde. Wat houdt je (soms) tegen om het gezag van God te accepteren?