2 februari 2014 om 12:06
Vorige week had ik een begrafenis van een tante. Ik heb veel tantes en ooms. Simpelweg omdat mijn vader acht broers en zussen had. Een begrafenis went natuurlijk nooit. Gewoon het aanzien van een kist, het verdriet van mijn familie. En dan liederen zingen als: "Groot is uw trouw, o Heer.' Toch leerde ik deze begrafenis een bijzondere Woorden van Waarde les.
Omdat deze tante zoals veel familie van me in Enschede woont, en ik in Amersfoort, zie en spreek ik ze nauwelijks. Facebook helpt natuurlijk en zo had ik van deze tante vorige week ook wel wat
berichten voorbij zien komen.
Maar zondag overleed ze plotseling en ik kreeg eind vorige week de rouwkaart met deze mooie tekst.
Het is een tekst die mooi past bij Woorden van Waarde. Het gaat erover dat Gods woord niet ver weg is, maar juist heel dichtbij.
Mijn tante was een vrouw met een niet bepaald makkelijk leven. Het verlies van een dochter op jonge leeftijd en veel lichamelijk ongemak maken dat de keuze voor haar dienst wel heel bijzonder was.
Ze had - hoewel ze plotseling overleed - op allerlei briefjes haar eigen begrafenisdienst al voorbereid. Met allerlei liederen waarvan de voorganger zei dat je het wel 'een hoge greep' zou kunnen noemen.
Ze koos liederen en woorden die Gods trouw centraal stelde. Ik noemde er al eentje, maar dit was nog zo'n mooi fragment:
Ik zal in dit vertrouwen leven
En dit melden in mijn lied.
(Uit de 'berijmde' Psalm 42)
Ze had ook een andere toon kunnen kiezen, gezien alles wat ze had meegemaakt.
Het geheim zat voor haar in de tekst die op de rouwkaart moest: Gods Woord.
En ik werd er zo door bemoedigd dat het Woord van God mensen die in een uitzichtloze situatie bemoedigt. Als zij zo'n hoge toon van vertrouwen kan kiezen, kan ik dat ook.
Ik heb dus een mooie les geleerd van mijn tante. De tante die ik jaren niet heb gesproken. Die een simpel leven leidde. Die met allerlei zware tegenslag te maken had. Maar die in alles God dichtbij ervoer door zijn woord.
Stiekem denk ik dat mijn tante ook wel iets aan ons wilde meegeven met dit vers. Bij mij is dat gelukt.
Vorige week had ik een begrafenis van een tante. Ik heb veel tantes en ooms. Simpelweg omdat mijn vader acht broers en zussen had. Een begrafenis went natuurlijk nooit. Gewoon het aanzien van een kist, het verdriet van mijn familie. En dan liederen zingen als: "Groot is uw trouw, o Heer.' Toch leerde ik deze begrafenis een bijzondere Woorden van Waarde les.