Als God zich laat zien
Over een paar weken vieren we Kerst. Het werd natuurlijk niet zomaar Kerst. Lukas 1 geeft ons een klein inkijkje in wat er vooraf ging aan de nacht die we straks bezingen als de stille, heilige nacht.
Lukas neemt ons voorafgaand aan de gebeurtenissen in die nacht mee naar de geschiedenis van Zacharias. Hij laat ons het werk en de routine zien van de priesters in die tijd. Israël had al een paar honderd jaar geen profeet gehad zoals Maleachi. Zouden ze soms zijn gaan twijfelen aan Gods beloften voor de Messias? We weten het niet. We zien wel dat het geloof veel routine in zich had. En dat kan een goed en een slecht iets zijn?
Goed in de zin dat het goed is om rond het geloof routines in te bouwen. Routines van gebed, bijbellezen, kerkgang. Ik geloof dat als we die routines niet beoefenen we veel van Gods rijkdom missen. Routines kunnen ons op het spoor zetten, kunnen ons hart blijven aansporen na te denken over 'de dingen van boven'. Maar routines kunnen ook gevaarlijk zijn. Ze kunnen ons ook het zicht belemmeren op het wonderlijke, het grootse, de glorie van God.
Wat voor Zacharias een gewone, routinematige tempeldienst leek te zijn, werd op een gewone dag een buitengewone ervaring. Allereerst al het feit dat het lot hem had aangewezen om het reukoffer op te dragen in het Heiligdom van de Heer. Een zeldzame ervaring. Toch een piek-moment in het verder routinematige geloof.
En dan gebeurt het: God verschijnt onverwacht en op een onverwachte manier...
Lukas vertelt ons in hetzelfde hoofdstuk ook over Maria. Ook hier zien we dat Lukas het routinematige van het leven beschrijft. Zoals in die tijd gebruikelijk op de leeftijd van Maria was zij bezig met haar aanstaande huwelijk. Ook zij leefde gewoon routinematig, zoals wij ook de meeste van onze dagen beginnen.
Aan haar verschijnt God ook door een engel.
Beide gebeurtenissen hebben kort na elkaar plaatsgevonden. Het moeten een bijzondere fase zijn geweest in de hemelse gewesten. Het besluit van God om een engel te sturen en zo de wereldgeschiedenis op z’n kop te zetten…
Toch zit er in deze geschiedenisles veel meer rijkdom.
Lukas 1 is het verhaal van twee mensen aan wie God zich openbaart. Hun reacties zijn echter opmerkelijk verschillend. Natuurlijk zijn ze allebei even geschrokken van de verschijning van de Engel. Ja, als God zich laat zien dan is dat altijd bijzonder en indrukwekkend. Maar als ze zijn gerustgesteld is het verschil tussen Zacharias en Maria opmerkelijk.
Zacharias vraagt: Hoe kan ik weten of dat waar is?
Maria vraagt: Hoe gaat dat dan gebeuren?
Ziet u het subtiele verschil? Maria vraagt zich meer af hoe dan of. Zacharias heeft meer moeite om het te geloven.
Hoe reageren wij als God zich weer laat zien in onze wereldgeschiedenis? Ik hoop dat ik met Maria zal antwoorden in geloof en ontzag:
'De Heer wil ik dienen: laat er met mij gebeuren wat u hebt gezegd.'