De omgekeerde wereld
Heb je wel eens een functioneringsgesprek gehad? Op de één of andere manier vond ik ze altijd spannend. Niet omdat ik er ooit met de pet naar heb gegooid op mijn werk. Ik deed altijd wel mijn best en zo. Maar toch zijn dat van die momenten waarop je bevestiging wilt dat je van waarde bent.
Ik bereidde me altijd wel goed voor op die gesprekken. Je pakt je afspraken van een jaar eerder er nog eens bij, je reflecteert op de afgelopen periode en je verzamelt zoveel mogelijk resultaten van je werk om die waardering te kunnen verdienen.
Ik vermoed dat in de joodse traditie tussen ‘Rabbi’s’, zeg maar leraren, en ‘discipelen’ het niet veel anders ging. Natuurlijk kenden de discipelen hun plek. De leraar was er om hun kennis bij te brengen en ik vermoed dat je als leerling daar waar het kon wilde laten zien wat je had geleerd. Ik vermoed dat de discipelen van Jezus ook van die momenten hadden dat ze bevestiging zochten bij hun Rabbi.
Voeten wassen
En dan lezen we dit in Johannes 13: een verhaal dat Jezus en zijn discipelen kort voor het Joodse Pesach feest aan een maaltijd zaten (of lagen waarschijnlijk). En dat Jezus – de rabbi - dan ineens opstaat en begint met het wassen van de voeten van de leerlingen. Volgens mij was het normaal dat je dat wassen van de voeten voorafgaand aan de maaltijd deed. Of dat dit keer wel of niet was gebeurd, dat zegt het verhaal niet. Maar wat we wel zien gebeuren is een uitgebreide discussie tussen Jezus en Petrus. Petrus weigert min of meer de voetenwassing. Het is voor hem iets van de omgekeerde wereld. Het kán gewoon niet. Het is alsof tijdens jouw functioneringsgesprek je leidinggevende ineens verantwoording aan jou komt afleggen.
En dan zegt Jezus dit in Joh. 13:8
'Als ik ze niet mag wassen, kun je niet bij mij horen,'
Boem! Over omgekeerde wereld gesproken…
Plaats dit even in de context van Johannes 13. We zitten midden in de laatste week van Jezus op aarde en het zal niet lang meer duren tot hij verraden en bespot zal worden. Jezus maakt met deze ene kleine zin de essentie van deze week duidelijk. Hij doet dit voor ons. En wij kunnen alleen maar ‘Dank U wel’ zeggen. Sterker nog, als we dat niet zeggen, kunnen we niet bij Hem horen.
Heb jij soms ook het gevoel dat je het steeds weer verknalt bij God. Dat je wel meer tijd voor Hem wilt maken, maar je gewoon te moe bent. Dat je je voorneemt om die persoon die jou steeds uitdaagt liefdevol te aanvaarden, maar je toch weer uit je slof schiet.
Dan zegt Jezus: Je bent rein, je hoort bij mij (v. 10). En die keren dat het misgaat, dan was ik daarna je voeten wel. Wees niet bang, je hoeft je bij mij niet te bewijzen.
‘Als ik je voeten niet mag wassen, kun je niet bij mij horen’, zegt Jezus. Woorden van Waarde om deze stille week van Pasen over na te denken. Hij wast onze voeten. Hij draagt ons lijden. En hij vraagt dan niet dat we hem daarbij nog harder gaan helpen of ons nog meer schuldig gaan voelen. Nee, hij zegt: ‘Aanvaard het maar’.
Een Woorden van Waarde lied dat hier wel bij past (hoewel de brontekst een andere is, maar van gelijke strekking), is deze: